معنی هاوارد کارتر

کاشف مقبره توت‌ عنخ ‌آمون یا توت ‌آنخ ‌آمون

کاشف مقبره توتانخامن

برنده نوبل صلح در سال 2002 میلادی

برنده جایزه اسکار بهترین کارگردانی در سال 2001 میلادی

برنده نوبل صلح در سال 2002 میلادی

الدورادو

اسپارتاکوس

محفظه ای که زنجیر دوچرخه یا بعضی از آلات اتومبیل را می پوشاند

محفظه‌ای در اتومبیل که میل‌لنگ و شاتون‌ها را دربرمی‌گیرد، جعبۀ میل‌لنگ،

خداوند همه ی دعاهای ما را برآورده می کند. گاهی پاسخ آن، آری است، گاهی نه، گاهی پاسخ این است که نکند شوخیات گرفته!

اگر کسی، دیگران را به سبب شکستهای خود، گناهکار بشمرد، جای آن دارد که به سبب کامیابیهایش هم دیگران را ستود.

من می دانم که زیباترین عشق خود را در یک کتابخانه دیدار خواهم کرد.

آزمایش های ناکام نیز به همان اندازه ی آزمایش های کامیاب، بخشی از فرآیند رشد هستند.

انسان چنان آفریده شده که می تواند اگر بخواهد و اراده کند، بدترین تجربه ها را از یاد ببرد.

به جای اینکه کار نادرست خودتان را شکست و کار نادرست دیگران را ناچیز شمارید، می توانید آنها را به چشم فرصتی برای آموزش بنگرید.

هر کس، هدف و راه جداگانه ی خود را دارد؛ راهی یگانه و جدا از راه دیگران.

کسانی که منش بزرگی دارند، گامهای گذر زندگی را آسوده تر بر می دارند. این افراد از درون می درخشند؛ درخششی که از چشم دیگران پنهان نمی ماند.

تنها با بخشیدن [دیگران] است که می توان کنش نادرست را فراموش کرد و پرونده را بست.

هنگامی که در امر پشتیبانی از دیگران کوتاهی می کنید، بیشتر نشانه ی آن است که پشتیبانی از خویش را رها می سازید.

هر بار که دیگران را از خرد خود بهره مند می سازید، گنجایش تان برای خرد بیشتر افزایش می یابد.

کسانی که به خردمند بودن، نام آورند، کسانی هستند که به رشد دیگران کمک کرده اند.

هنگامی که درسی را آموختید، به سادگی به دیگران منتقل می شود و شما به سراغ درسهای دشوارتر و در ضمن، جالب تر پس از آن می روید.

هر انسانی در روی زمین بایستی درس های مقرر خود را بیاموزد؛ درس هایی که جدا و منفرد از درسهای دیگران است.

ثروتمند شدن یا زناشویی، هیچگاه تضمینی [پایندانی] برای رهایی از نگرانی نیست. حتی ممکن است از میزان آسودگی شما بکاهد.

شما خود به تنهایی، مدبرترین آموزگار خود هستید. در ژرفای وجودتان، آنچه را که باید بدانید، می دانید.

شاگرد بودن، از مقام تان نمی کاهد. به راستی، شاگرد بودن در دنیا، توانایی هایی به شما می دهد که برای افرادی که آماده ی پذیرش این نقش نیستند، نادیدنی است.

تنها کاری که باید انجام دهید، این است که به درون خود بنگرید، گوش فرا دهید و به خود باور داشته باشید. در بیرون، سرچشمه ی فراستی وجود ندارد که بتواند به پرسش های شما پاسخ دهد.

این سرچشمه های بیرون از ما نیستند که کامیابی یا شکست ما را رقم می زنند، بلکه باور ما به خودمان است که زندگی مان را آن گونه که می خواهیم، شکل می دهد.

انسان فروتن، کسی است که در فضیلت خود، هم دارای باور است و هم فروتنی دارد، ولی همچنین، توانایی درک محدودیت هر یک را نیز دارا است.

هر زمان که نتوانید به خواسته ای برسید، بدانید که فرصتی برای آموختن نکته ای مهم از اندیشه ها و رفتارتان به دست آورده اید.

هیچ شیء، محبت، عشق یا توجه نمی تواند خلاء درون انسان را پر کند. این خلاء را تنها می توان با نگاه به درون پر کرد.

هنگامی که می بینید نمی توانید از کسی پشتیبانی کنید، به درون خود بنگرید، شاید آنجا چیزی هست که از آن، پشتیبانی نمی کنید.

زندگی برای هر کس معنایی [چَمی] دیگرگون از دیگری دارد.

درس زندگی هر کسی همیشه برای خودش، آشکار و روشن است؛ بستگی به این دارد که شخص در آن زمان چه لنزی بر چشم گذاشته باشد.

خندیدن با کسی دیگر، معجزه آفرین است.

خنده، بدبختی را از بین می برد. خنده به انسان می آموزد که حتی در سخت ترین شرایط، خونسرد بماند و وجود خود را چندان جدی نگیرد.

الگوها با گذشت زمان دگرگون می شوند، شما هم بایستی دگرگون شوید.

خشم، شما را خوار میکند، در حالی که بخشایش، شما را وادار میکند تا فراتر از آنچه هستید، رشد کنید.

هنگامی که سر رشته ی زندگی تان را در دست خود بگیرید، دنیا پاسخ مثبت می دهد و هوش سرشار، برافروخته می گردد.

به راستی، معمولاً از مفهوم "شکست"، بیش از مفهوم "کامیابی"، می آموزید.

دیرور به تاریخ پیوست، از فردا هم چیزی مشخص نیست، ولی امروز، زمانی است که باید آن را دریافت.

با لحظه ی اکنون همراه باشید و به آنچه تجربه می کنید، توجه داشته باشید.

بهترین راه رسیدن به روشنی، توجه کردن به زمان هایی است که آن را تجربه نمی کنید.

خرد، جایی است که در آن، ژرفترین نقطه ی درک شما با تجربه های روزانه، هم کوشی پیدا می کند.

ترس ها را به کنار بگذارید تا درس دلیری را بیاموزید وزندگی تان را به گونه ای که آرزو دارید، بیافرینید.

اگر به راستی می خواهیم دگرگون شویم، باید دگرگونی را برگزینیم و به انجام دگرگونی، پایبند باشیم.

آگاهی، نخستین گام برای فراهم آوردن زمینه ی دگرگونی هایی است که آرزو دارید در خودتان به وجود آورید.

پذیرش دگرگونی، به شما این اجازه را می دهد که به جای کورکورانه رد شدن، آماده ی هر پیچ و خمی باشید که زندگی برایتان پیش می آورد.

دگرگون کردن هیچ چیز آسان نیست و به هنگام گذر از این فرایند، باید با خودتان مهربان و شکیبا باشید.

دگرگونی، همیشه آسان نیست.

زمانی به روشنی می بینید که بتوانید چشم انداز خود را دگرگون کنید و شرایط را در روشنایی تازه ای ببینید.

زندگی در زمان اکنون، فراهم آورنده ی چیزی است که بیشتر مردم برای رسیدن به آن تلاش می کنند و چیزی جز آرامش نیست.

ایستادگی در رنجش و پروراندن رویای انتقام در سر، تنها، باقی ماندن در دام نقش قربانی است.

ثروتمند شدن یا زناشویی، هیچگاه تضمینی [=پایندانی] برای رهایی از نگرانی نیست. حتی ممکن است از میزان آسودگی شما بکاهد.

پابرجا ماندن در درستی و راستی، به معنای [=چَم] دور ماندن از بی خبری و نادانی است.

خرد، با هوش تفاوت دارد. خرد، کاری به بهره ی هوشی شما و یا اینکه در مدرسه چه می کرده اید، ندارد.

خرد، بالاترین و ژرفترین درجه ی دانش، بینش و فهم است.

خرد، کیفیتی نیست که باید به آن رسید، بلکه کیفیتی است که باید به یاد آورده شود.

زندگی، مدرسه ای سالیانه است که هیچ گاه از آن، دانش آموخته نخواهید شد. از این رو فرایندی آموزشی است که ارزش راستین را به هستی می بخشد.

زیبایی راستین خرد در آن است که زمانی که آن را به یاد می آورید، آن را منتقل می سازید.

شما زمانی به آگاهی می رسید که دست از تکرار درس ها [ی زندگی] بردارید و بتوانید به سمت دروس تازه تر گام بردارید.

نمی توانید درسی را بیاموزید، مگر اینکه از آن آگاه شوید.

برای تمام و کمال پذیرفتن نقش خودتان به عنوان شاگرد زندگی، بایستی، توانایی تکاپوی آسان از "دانستن" به "ندانستن" را در خودتان بپرورانید؛ که به نوبه ی خود سبب بارها جابه جایی شما از استادی به شاگردی است.

تنها راه رهایی از دست الگوها و مسائل دشواری که به تکرار آن گرایش دارید، جابه جایی نقطه نظرها و توجه به الگوها و یاد گرفتن آموختنی هایشان است.

درس ها آنقدر تکرار می شوند تا آموخته شوند.

رشد و پیشرفت شما بستگی به این دارد که از درس هایی که آموخته اید، کِی و چگونه بهره بگیرید.

هر کنش و یا پیشامدی، درسی به همراه دارد که باید آموخته شود.

هیچ گاه نمی توانید تمام دروس خود را به پایان برسانید؛ چون تا زمانی که زنده اید، همیشه درسی برای آموختن وجود دارد.

در زندگی، هر چیزی را درست همان گونه که بخواهید، به دست میآورید.

راستی و درستی، بسیار مهم است؛ چون بدون آن، با احساس تقسیم شدن در خودمان، زندگی می کنیم؛ احساس ناتمام بودن و در تعارض بودن با خودمان می کنیم.

بنیاد زندگی، هم خط شدن با راهتان است.

به یاد داشته باشید که زندگی، فرصت های بسیاری برای بهره گیری در دسترس تان قرار می دهد.

بیدار هدایای جهان هستی باشید، زیرا گاه، شکل های غیر منتظره [=دور از چشم داشت] را می نمایانند.

زندگی برای هر کس معنایی [=چَمی] دیگرگون از دیگری دارد.

زندگی مان، زمانی صاف و هموارتر می شود که به پیام های درون خود توجه کنیم.

زندگی، شما را با درسهای بی شماری رو در رو قرار می دهد؛ درسهایی که از هیچ کدام سود نخواهید برد، مگر آنکه آنها را بشناسید و پذیرای ارزشهای ذاتی شان باشید.

سرگرمی، همانند روغنی است که حرکت موتور زندگی را به نرمی نگاه می دارد. بدون روغن، دنده ها گیر می کنند و از کار می افتند.

هدف پایانی راه زندگی، رسیدن به خرد است.

هر درسی که در زندگی تان بیاموزید، درها را به روی احساس بی پایان تان می گشاید.

هنگامی که بدانید چه موانعی بر سر راهتان قرار دارند و سپس، خواهان رها کردن آنها باشید، به جهان هستی پیام می دهید که می خواهید به آن زندگی که شایسته ی آن هستید، دست یابید.

هنگامی که درسهای زندگی را می پذیرید، هرچند هم که دروسی ناخواسته و مبارز طلب باشند، تازه نخستین گام بنیادی را به سوی یافتن خودِ راستین و هدف از زندگی برداشته اید.

هیچ بخشی از زندگی نیست که درس نباشد. اگر زنده هستید، درسهایتان را نیز باید بیاموزید.

Carter

Crankcase

1038